معرفی کتاب

تاریخ اولاد تیمور، بخشی از کتاب تواریخ ملوک و انبیاء معروف به تاریخ جعفری یا تاریخ کبیر، نگاشته جعفر بن محمد بن حسن حسینی مشهور به جعفری می‌باشد. از زندگی و احوال جعفری آگاهی مستقیمی در دست نیست. فقط می‌دانیم که در دوران سلطان محمد در یزد می‌زیسته است. همچنین از شرف الدین علی یزدی به عنوان مخدوم یاد می‌کند که می‌توان فهمید مؤلف در خدمت او بوده است. جعفری در کنار شرح و تفصیل فراوان حوادث تاریخی مربوط به سلطان محمد، وقایع شهرهای یزد و اصفهان را مورد توجه قرار می‌دهد. وی همچنین از جلال ایدن چقماق شامی که مدتی طولانی در زمان شاهرخ حکومت یزد را به عهده داشته و از همسر وی بی بی فامطه خاتون ایجی با نیکنامی یاد می‌کند و مسجدی را که این دوتن در سال 840 ق در یزد ساختند ضمن قطعه شعری می‌ستاید. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که وی در یزد می‌زیسته است. (ص 23 مقدمه)

محتوای کتاب تاریخ جعفری بازگویی تاریخ از حضرت آدم تا سال 850 ق است. می‌توان گفت آن بخش از کتاب در باب تاریخ زمان‌های دور است، فایده خاصی ندارد. فصل مربوط به تیمور هم از کتاب ظفرنامه شرف الدین علی یزدی گرفته شده است. اما آن قسمت از کتاب که به شرح وقایع پس از مرگ تیمور می‌پردازد، حائز اهمیت است.

کتاب به شش بخش تقسیم شده:

1. حضرت آدم تا نوح
2. پادشاهان قدیم ایران
3. پیامبران و خلفا
4. پادشاهان ایرانی دوره اسلامی
5. مغولان، اتابکان فارس، عراق و لر
6. تیمور و وقایع پس از درگذشت او تا هنگام تألیف کتاب ()

کتاب تاریخ جعفری تا کنون به طور کامل منتشر نشده، ولی مینوروان دکتر عباس زریاب خوئی در سال 1960م/ 1338 ش بخش تاریخ اولاد تیمور از این کتاب را به عنوان رساله دکتری ترجمه کرد و زیر نظر هانس روبرت رویمر از آن دفاع کرد. این بخش از تاریخ جعفری، با این که به عنوان رساله دکتری کار شده بود، ولی باز نایاب بود و فقط در برخی مراکز از آن نامی بود. بدین روی، جناب نادر مطلبی کاشانی رساله مذکور را از فرزند دکتر زریاب خویی درخواست کرده و آن را به شکل کنونی درآورده است. مقدمه رساله توسط کیکاووس جهانداری از آلمانی ترجمه شده و بر غنای کتاب افزوده است. کتاب فوق با حمایت و پشتیبانی آقای بشارت در مجموعه «گنجینه حسین بشارت برای پژوهش در تاریخ و فرهنگ یزد» قرار گرفته و منتشر شده است.

فهرست مطالب کتاب به ترتیب زیر است:

مقدمه (ترجمه کی‌کاووس جهانداری)

متن کتاب

نمایه‌ها

مقدمه آلمانی (نوشته دکتر عباس زریاب خوئی)