معرفی کتاب

بررسی مسأله مهمی چون روزگار زنان در عصر صفوی که نزدیک به دو قرن و نیم به طول انجامیده و به نسبت ادوار قبل و بعد خود، روزگاران ثبات جامعه ایرانی محسوب می شود، کار مشکلی است و مطالعه آن همه اسناد و کتبی که از مؤلفان ایرانی و جهانگردان خارجی بر جای مانده، خود اقدامی سترگ و وقت گیر بود. چه در مسأله مانحن فیه هر کس از صاحب  قلمان ایرانی و خارجی به گونه ای سخن رانده اند و به تناسب فهم خود از مسائل روز، به تبیین نکات و امور پرداخته اند. به همین دلیل است که در مطالعه آثار متعدد به جا مانده از دوران صفویه هر کس  نه تنها با مجموعه ای عظیم از اطلاعات و آگاهی ها در مورد زنان سروکار دارد، بلکه با تنوع فوق العاده ای از نظرها نیز مواجه می شود که گاه بیش از هر چیز نماینده دید مخصوص صاحبان آثار است. در این که زن، نیمی از عنصر زنده جامعه را در هر دوره ای تشکیل می دهد، تردیدی وجود ندارد و اما درباره نوع مسئولیت ها، تقسیم مشاغل اجتماعی و نقش های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و...گروه نسوان، همیشه سخن ها یکسان نیست و خلاصه این که اگر در نظر آورده شود که حدود شصت سال درصد مردم ایران در گذشته های تاریخی ساکن روستاها بوده اند و سی درصد آنان به صورت قبیله و عشیره ای زیسته اند، و فقط ده درصد از کل جمعیت را می توان شهری تلقی کرد. حدود فعالیت هر یک از آنان، به تبع شرایط زیستی متفاوت بوده است. آنگاه می توان یه یکی از علل اساسی تفاوت برداشت های محققان و مؤلفان کتب پی برد. با وجود این که حکومت صفویان، به اقتضای سنت طولانی سلطنت در ایران و نیز به اقتضای شرایط روزگار خود، حرمسراهای بزرگی تشکیل می داده اند و در این زمینه قصد رقابتی جدی با حکام عثمانی معاصر خود داشته اند، تردیدی نیست که شأن و مرتبت زن در تمامی مراحل حکمرانی این سلسله از اعتبار خاصی برخوردار بوده است و نه تنها به زنانی بر می خوریم که در عرصه های پیکار حضور مؤثر داشته اند، بلکه زنانی بوده اند که در پهنه سیاست میدان داری کرده اند و نیز بانوان متعددی که همیشه در صحنه ادب و فرهنگ جلوه داشته اند و به شعر و نثر اقبال نشان داده اند. 

فهرست فصل های کتاب:

فصل اول: زن و خانواده عصر صفوی

فصل دوم: زن در جامعه

فصل سوم: زن و فعالیت های سیاسی

فصل چهارم: زن و فعالیت های اقتصادی

فصل پنجم: زن در فعالیت های فرهنگی