معرفی کتاب

درباره سنت و حسب و شرح  زندگانی سعدی شیرازی در طول تاریخ، به ویژه در سده اخیر، آثار بسیاری از تذکره و جنگ گرفته تا مقاله و کتاب به قلم آمده که چون در اینجا بحث پیرامون محل سکونت و آرامگاه اوست، لزومی به دوباره نویسی آن ها نیست و در این نوشته  تنها به کوتاه سخنی از درگذشت وی در خانقاه اش بسنده شده است. بنابراین محور کلی این اثر، بررسی تاریخچه آرامگاه سعدی است که در خلال آن موضوعاتی از قبیل خانه ی منسوب به وی در شیراز هم مورد بررسی قرار گرفته است. خانه ای که در دهه 50 میان اهل نظر، جنجال فراوانی به پا کرد و هنوز هم در این باره رأی محکمی صادر نشده است. آرامگاه بزرگان و شعرا همواره در ایران و کشورهای دیگر دارای اهمیت بسیاری بوده و هست، تا جایی که در دوران گذشته، مردم حتی برای گشایش مشکلات خویش دراین مکان ها دست به دعا برداشته و دخیل می بستند. رفته رفته این گونه برخوردها به حدی شدت می گرفت که آرامگاه شاعری چون سعدی را به درجه والای قداست می رساندند. آرامگاه و مقبره سعدی تنها بنایی از شاعران هزار و دویست ساله ادبیات فارسی است که از روز وفات شاعر تا به امروز، دامن کشان و با تغییراتی خود را به عصر حضار رسانده و درمعرض دید جهانیان قرار داده است. شاید برای برخی خوانندگان بررسی و نگارش تاریخ آرامگاه بزرگان ایران، کار چندان با اهمیتی به نظر نیاید. ولی با نگاهی  گسترده و عمیق تر به تاریخ ساخت و تطور آرامگاه مشاهیری چون سعدی، می  توان به نقاط و نکات تاریک و کمتر پرداخته شده ای از برهه های گوناگون تاریخ نیز دست یافت. ضمن اینکه علاقه مندی به تاریخ علاوه بر ضروریات فرهنگی و سیاسی، مقوله ای سیلقه ای نیز هست که در این مورد، نمی توان افرادی از جامعه که به چنین مباحثی علاقمند هستند را نادیده گرفت.

در این نوشته، تاریخچه ی آرامگاه تا جایی که منابع در دسترس و یا قابل ترجمه بود، بر اساس توالی زمانی بررسی شده است. اما در برخی موضوعات مانند بررسی سنگ قبر، مجبور به نادیده گرفتن این توالی زمانی شده ایم تا یک موضوع خاص روشن تر به خواننده انتقال یابد. موضوع اصلی سخن، آرامگاه سعدی است، اما بنا به ضرورت، مباحث حاشیه ای نیز مطرح شده که شاید اطناب آن به نظر برخی ممل باشد. بنابراین کتاب حاضر بیشتر برخوان ادیبان و مستشرقین وفات یافته نشسته و در آن کمتراز مطالب اهل حیات استفاده شده، چون شوربختانه درعصر حاضر کمتربه پژوهش های استخوان دار و پخته پرداخته شده است.

در خاتمه ذکر نکته ای پیرامون سعدی ضروری به نظر می رسد و آن اینکه شاید به طورقطع نتوان وی را صوفی نامید اما به دلیل برخی مطالب و اشعار درآثارش، همچون ابیات پراکنده دردیوان حافظ، وی را بعد از وفات، اهل خانقاه دانسته اند، استفاده از نام خانقاه برای مدفن سعدی دراین کتاب برگرفته از همین اشتهار است. در هر حال، مطالب و شواهد بر صوفی بودن وی بیشتر از نبودنش است و بسیاری متون از مکان دفن او به عنوان خانقاه یاد کرده اند و نیز برخی سیاحان بنابر گفته اهالی شیراز، سعدی را درویش می خوانند، و حتی در طول دوران گذشته، آرامگاه سعدی و حافظ یا به وسیله دراویش نگاهبانی می شده و یا محل سکونت آنان از فرط بی سرپناهی بوده است. در بررسی صوفی بودن سعدی بایدبه واژه شیخ نیز نظری دقیق تر کرد، چون علاوه بر معانی معمول این واژه، نوعی صوفی گری نیز استنباط می شود که درآن صوفی دارای خانقاه است. در دوران گذشته البته صوفیان بزرگ را نیز شیخ می نامیده اند.

فهرست عناوین:

خانه ی سعدی

قلعه و کوه فهندر

خانقاه و آرامگاه سعدی

مجاوران سعدی

آرامگاه جدید

مجسمه ی سعدی

نقشه پلان های آرامگاه  سعدی و حوض ماهی