معرفی کتاب

براي کساني که مي خواهند بدانند شاهان در جلسات دوستانه شان در باره چه مطالبي سخن مي گفته اند اين کتاب بسيار سودمند است. مجالس جهانگيري گزارش 122 مجلس شبانه است که جهانگير از شاهان مغولي هند و پسر اکبر شاه با تعدادي از درباريان داشته و هر شب در باره مطلبي و نکته اي صحبت مي شده است. اين مطالب گاه در باره شيوه کشورداري، گاه در باره رأفت و رحمت شاهانه،  و گاه در باره پاسخ دادن به نامه هاي شاهان و ارائه اشعاري براي درج در جوابيه ها و بسياري از مطالب ديگر است. گاهي هم از اين و آن سخن به ميان آمده و فرضا يک بار در باره تاج شاه طهماسب و تفاوتي که با تاج شاه عباس بوده ، سخن گفته شده است. يکبار حوضي سنگي از بنگاله براي شاه آورده اند و درباريان شاعر مي بايد ماده تاريخي بگويند و در اين باره مفصل صحبت مي شود. گاهي شاه خواب هاي خود را براي جمع بيان مي کند و از آنان مي خواهد که در باره آن نظر دهند. <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

گاهي هم نکات لطيفي بود مثلا اين نکته که شاه از يکي از جمع حاضر پرسيد که : از کجايي و از چند گاه در اين دولت نوکري و ماهيانه تو چيست؟

يکي را بر زبان رفت که قبله عالم سلامت، اصفهاني ام. فرمودند که تو پسر ليلي نباشي؟ او معرض داشت: بلي، پسر ليلي هستم. بعد از آن اين شعر را خواندند:

من صفاهاني و من سني و من سگ، من گدا

هرچه هستم، استرآبادي ني ام، شکرخدا

در اين وقت شاه پرسيد که چرا استرابادي اين قدر بد است.

ايشان عرضه داشت کردند که مردم استرآباد بسيار بد خلق و متعصب مي باشند. پس فرمودند که صاحب اين شعر سني بوده باشد. مصطفي خان پيش آمده عرضه داشت که موالي نام ترکمان در زمان شاه اسماعيل ثاني اين شعر را اين چنين کرده بود:

من عرب کرلو و من چگني و من سگ، من گدا

هرچه هستم، استجلو نيستم، شکر خدا (ص 142)

و خيلي نکات ديگر که بايد براي آن يک مقاله خواندني نوشت.