معرفی کتاب

کتاب حاضر به جای آنکه بکوشد توضیح دهد که مسلمانان درباره کتاب مقدسشان چه می‌اندیشدند، قرآن را در بستر تاریخی‌اش بررسی می‌کند. قرآن بر آزادی عقیده و رواداری و گذشت نسبت به دشمنان پای می‌فشارد و از جنگ ناموجه و یورشگرانه بازمی‌دارد. قرآن به همه موحّدان درستکار و نه فقط به پیروان پیامبر اسلام (ص) مژده رستگاری می‌دهد. بسیاری از بیگانگان و جمع نه چندان کم‌شماری از مسلمانان هیچ یک از این اوصاف را به آن نسبت نداده‌اند، بلکه غالبا آن را چنان تفسیر کرده‌اند که گویی عکس آن را تأیید می‌کند. این حقیقت نشانگر آن است که قرآن تا چه حدی مورد سوء فهم واقع شده است.

اگر قرآن به سنجیدگی در کنار تواریخ متأخرتر خوانده شود، روشن می‌گردد که اسلام در طول زندگی پیامبر به شیوه‌ای صلح‌آمیز در شهرهای عمده عربستان غربی انتشار یافت. قدرت نرم پیام معنوی قرآن معمولا در عمده مطالعاتی که به این دوره پرداخته‌اند دست کم گرفته شده است. تصویر پیامبر اسلام و دوران صدر اسلام، آن چنان که از خوانش دقیق قرآن در خصوص مضامین مربوط به صلح بر می‌آید، نه تنها با دیدگاه‌هایی که در غرب در این باره رواج گسترده‌ای داشته‌اند که حتی با عمده سنت اخیر تاریخ‌نگاری اسلامی هم‌خوانی ندارد. چنین یافته‌ای جای شگفتی ندارد. زندگی در جوامع فئوادلی سده‌های میانه تعالیم صلح‌جویانه را تشویق و تبلیغ نمی‌کرد و مسلمانان در سلسله‌های سلطنتی اخیر پیوند خود را با واقعیات اوایل سده هفتم از دست داده بودند.