معرفی کتاب

از سال 1937 میلادی، چندین نامۀ دوستانه و علمی میان سید حسن تقی زاده (دانشمند و سیاستمدار ایرانی) و والتر برونو هنینگ (ایران شناس برجستۀ آلمانی) تبادل شده است. هنینگ به سبب فرار از فشارهای آلمان نازی در انگلیس زندگی می کرد. خوشبختانه تعدادی از این نامه ها در میان انبوه کاغذهای مختلف تقی زاده باقی  مانده بود و توسط همسر آلمانی وی پیدا شده بود. اما بسیاری از سایر اسناد و مدارک تقی زاده در طول سفرهای متعدد و اقامت مدت وی در شهرهای مختلف، از بین رفته یا گم شده است. برخی از آن ها نیز به سبب ملاحظات سیاسی یا از روی ترس، توسط همسرش سوزانده شده است. مکاتبات بین هنینگ و تقی زاده از منظر مبادلات علمی، که دغدغۀ اصلی این دو دانشمند تراز اول بوده، حاوی اطلاعات بسیار مفیدی در زمینۀ تخصصی مطالعات آنهاست. در عین حال، این نامه ها می تواند دریچه ای به سوی روش تحقیق، تفکر و استدلال آن ها باز کند.  

کتابی که پیش رو دارید ترجمۀ تعدادی از مکاتبات سیدحسن تقی زاده و والتر برونوهنینگ، میان سال های 1316 تا 1345 (1937 تا 1966 میلادی) است. این نامه ها اغلب در موضوعات مرتبط با فرهنگ و زبان باستانی ایران نگارش یافته و نیز حاوی اطلاعاتی از روند تألیف فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی، طرح پژوهشی ناتمام هنینگ، و آگاهی هایی از زندگی شخصی اوست. چندین سند عکسی (نامه، تلگراف و صورت جلسه) نیز در انتهای کتاب گنجانده شده که بیشتر شامل نامه نگاری های تقی زاده با مقامات دولتی وقت است به جهت تأمین منابع مالی برای طرح پژوهشی هنینگ. مطالب در سه بخش تهیه و تنظیم شده است:

بخش نخست: نامه های هنینگ، 17 ژوئیۀ 1937 تا 22 ژوئیۀ 1966 (شامل 87 نامه)

بخش دوم: نامه های تقی زاده، 24 مارس 1942 تا 24 اوت 1962 (شامل 43 نامه)

بخش سوم: پیوست ها