معرفی کتاب

تاریخ تفکر اجتماعی بخشی از تاریخ اندیشگی است که در حوزه تمدن اسلامی کمتر به آن پرداخته شده است. این مسلمانان در باره اجتماع و عناصر و ارکان آن چگونه می‌اندیشیدند، آیا به کلیات تقدیرگرایانه بسنده می کردند یا در تحلیلهای خود اندیشه های فلسفی و اجتماعی و عقلانی را دخالت می‌دادند. طبیعی است که این طرز اندیشیدن اختصاص به کسانی داشت مانند ابوریحان بیرونی و ابن سینا و خواجه نصیر و چهره هایی که با فلسفه درگیر بودند. در میان اینان، مورخانی هم هستند که به تاریخ به دید یک روند معقول اما تابع اختیار انسان همراه با سنت های خاص نگاه می کردند و می کوشیدند تا تحلیلی طبیعی و معقول از این روند داشته باشند.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

کتاب تاریخ تفکر اجتماعی اثری است که به این مبحث پرداخته و تلاش کرده است تا ابعاد مختلف آن را روشن کند.

کتاب در شانزده فصل تنظیم شده است. فصول نخستین مباحث تئوریک است شامل جایگاه اندیشه اجماعی متفکران مسلمان، ضرورت طرح اندیشه اجتماعی مسلمانان، زمینه های شکل گیری، مبانی و اصول، روش های تحقیق متفکران مسلمان، تاریخ نگاری و اندیشه اجتماعی،‌اندیشه اجتماعی در سفرنامه ها.

از فصل هشتم بحث در باره دیدگاه های متفکران آغاز شده شامل فارابی، بیرونی، غزالی، خواجه نصیر، ابن خلدون، جلال آل احمد، شریعتی، و استاد مطهری.

کتاب با فهرست منابع 486 صفحه است.