۲۶۴۵
۰
۱۳۸۶/۹/۶
العلم النجفيه

العلم النجفيه

پدیدآور: علا’ حسين الرهيمي

خلاصه

یکی از نخستین مجلات دینی – علمی نجف در دهه دوم قرن بیستم میلادی مجله «العلم» بود که با مدیریت عالم برجسته و معروف مرحوم سید هبت الدین شهرستانی انتشار می یافت. این نشریه طی سالهای 1910 تا 1912 منتشر می شد.

معرفی کتاب

یکی از نخستین مجلات دینی – علمی نجف در دهه دوم قرن بیستم میلادی مجله «العلم» بود که با مدیریت عالم برجسته و معروف مرحوم سید هبت الدین شهرستانی انتشار می یافت. این نشریه طی سالهای 1910 تا 1912 منتشر مي شد. شهرستانی از عالمان و فرهیختگان برجسته عراقی است که همزمان دستی در دین و سیاست دارد و افزون بر عراق در ایران هم از نفوذی چشمگیر برخوردار بود. با رشد مطبوعات دینی در مصر و انتقال آنها به عراق در این کشور نیز فعالیت هایی آغاز شد و مجله العلم که شعار آن طرح دین در قالبی نو آن هم برای نسل جدید بود، انتشار یافت. مرحوم شهرستانی از چهره های نوگرایی بود که در کاظمین می زیست و خدمات شایسته ای به لحاظ فرهنگی و همچنین سیاسی داشت. نویسنده این کتاب در بخش آغازین مروری بر زندگی نامه او دارد. پس از آن به معرفی این مجله و محتوای آن پرداخته است. وی در بخش معرفی مجله مباحثی در باره سیر پیدایی آن در عرصه مطبوعات دینی،‌ فعالیت های فرهنگی و فکری آن، مباحث نقدی و مناقشه ای،‌و نیز فعالیت های اصلاحی آن را مرور کرده است. وی همچنین به بیان مواضع و مواقف سیاسی موجود در این نشریه در قالب دفاع از آزادی و قانون اساسی و نیز مواضع آن برابر استعمار پرداخته است. دکتر علاء حسین رهیمی متخصص تاریخ معاصر عراق است.
نظر شما ۰ نظر

نظری یافت نشد.

پربازدید ها بیشتر ...

دانشنامه ی هزاره (جلد اول)

دانشنامه ی هزاره (جلد اول)

زیر نظر شورای علمی

دانشنامه یا دایرة المعارف، به کتابی گفته می شود که به ترتیب الفبایی یا موضوعی، درباره ی رشته یا رشته

حقایق

حقایق

ناشناس

حقایق متنی کهن (شاید قرن پنجم یا ششم) از نویسنده ای ناشناس است. نسخ کتاب در چین بود. هرچند کتاب در ب

منابع مشابه بیشتر ...

افسانه ی اسکندر؛ گزارشی از دست رفته به زبان پارسی میانه

افسانه ی اسکندر؛ گزارشی از دست رفته به زبان پارسی میانه

داریوش درویشی

دفتری که در پیش دارید، گزارشی از دست رفته به زبان پارسی میانه و در حقیقت پاسخی است به شماری از پرسش

دوران داوری

دوران داوری

حامد زارع

این کتاب روایتی از هشتاد و نه سال زندگی «رضاداوری اردکانی» است.